Maatstaf. Jaargang 41

[p. 23]

Cees Verraak
Gedichten

Bezoekuur

Vanmiddag kwamen mijn ouders op bezoek.
Zeer verguld was ik met het cadeautje:
de Duineser Elegien van Rilke en het liefst
wilde ik onmiddellijk gaan lezen.
Zij gingen op de rand van het bed zitten.
Pa vertelde enkele sterke staaltjes
uit zijn glorietijd, moeder keek gefronsd
in de pot, vroeg of ik het zo wel kon redden.
Mijn gedachten dwaalden af naar de eerste keer.
Hoe anders! Ik ontving in de grote zaal,
aan een grote tafel. Geroezemoes alom.
Daar vielen we zo op, want we scholden en
tierden dat het een lieve lust was,
staken de anderen aan, totdat
bewakers aan het verwijderen sloegen.
Zij vertrokken en ik las gelukkig:
Wir, Gewaltsamen, wir währen länger.

23 Februari 1980

Toen viel zijn doek en
De Bruid van de Wind hangt
verankerd als kunstgeschiedenis, maar
de ware minnaars reizen op en neer
en beleven zijn razende passie.
Oskar Kokoschka heeft Alma Mahler lief.

[p. 24]

Kiosk

De hele dag schreeuwen zijn koppen,
wasknijpers prijzen de ware wereld aan.
Niemand loopt voorbij zonder te kijken.
In de kleine uurtjes houdt hij zijn klep
en droomt in zijn sterloze cel de gezichten.
Iedereen passeert, met wassen neuzen.

Adel verplicht

Alles van adel lokt zo onweerstaanbaar,
zo vangen liefde en bedrog de meeste royalty's.
Ook geld maakt niet gelukkig, terminale ziekten.
Verloren tronen, Monegaskachtige tranen,
zwanger, colliers, gala's, prins seropositief.
Wie zij zijn, waarom, waarheen zij gaan.
Alle seizoenen voor de massa geknipt.
Het blauwe bloed stroomt gepulpt zo weerloos en
de verkoper heeft zijn tanden weer niet in.