Maatstaf. Jaargang 41

[p. 20]

Hester Knibbe
Gedichten

Wit fond^*

Ga spelen in de tuin, bouw hutten
van wat stoelen en een kleed, neem
knikkers of je tol, en rol of zweep
ze langs de stenen van de straat.

Er raakt geen woord van streek, wanneer
je zwijgt of met vriendinnen praat, een
handvol raadsels laat, mijmert of
grappen maakt over een joch dat al

voorbij. Zo zal het altijd zijn; je bouwt
een gammel huis, dobbelt om een woord,
een lijf, je zoekt je draai. Iets breekt
en wordt gelijmd. Iets is voorbij, en
kort daarna stuurt iemand je een kaart
met handschrift en een schaal uit Attica.

* Kaart, Attische drinkschaal met wit fond: meisje dat een tol voortzweept.

[p. 21]

Thebe

Die ochtend gingen we naar Père Lachaise.
We dronken koffie in café Rond Point
en staken bij het stoplicht over:
wie grafwaarts gaat, wil er niet aan.

Wat ingestort was vonden we het mooist.
Jij nam wat foto's: een gebroken zerk
met scheefgezakte zuilen, terwijl ik Thebe
schreef, de dood een stad vol heimelijk leven.

Een boom had zich genesteld rond een
steen, een naam omworteld, overschreven,
alsof dat hooguit breeduit bleef van
wie ooit stam zei, takken, blad.

We keken in een onafzienbaar gat en
spraken over dàt. Ik zou niet treuren
op je graf, zei je, dat kan ik niet, ik zou
je missen, missen zou ik je.

Ik houd je vast.