Maatstaf. Jaargang 41

[p. 57]

Lenze L. Bouwers
Rondelen

Januari

Viburnum Bodnantese koketteert
wat blosjesrood en bleekjes ogenwit;
de naaktbloeier, puur kultuur, als volleerd
amateur-acteur. Ik zou voorjaarsfit
en woordvast willen zijn, opdat verweerd
door jaren toch de gratie triomfeert;
Viburnum - tuiltje sneeuwbal - koketteert.
Debatterende ganzenvlucht groepeert
zich in de juiste vorm. Daaronder zit
de schrijver. Hij tekent een V op dit
papier: de vrijheid is teruggekeerd,
gestroomlijnd, doelgericht, natuurlijk wit.
Viburnum Bodnantese koketteert.

Februari

De ijsgang door dit bos trotseert de grens
van menselijk tekort en vage sporen,
een overlevingstocht, met rode oren
gespitst in stilte. Een lichte tendens
is present om takkengekraak te horen,
maar klanken blijven vooralsnog bevroren.
De ijsgang door dit bos trotseert de grens
op zoek naar kiemkracht. Nergens nog doorboren
kamperfoelieslingers struiken. De mens,
die woorden liefheeft, formeert uit een wens
iets tastbaars, vanuit grond die was bevroren:
de ijsgang door dit bos trotseert de grens.

[p. 58]

Maart

Daar in rottende bladeren ontwaakt
de slang die zich, staart in de bek, vermaakt,
die zo traag ademhaalt, dat hij geen kind
schrik aanjaagt; de dood in z'n slaap aanraakt
en toch niets aan leven verliest. Hij vindt
zichzelf in 't stof dat hem aan aarde bindt.
Daar in rottende bladeren ontwaakt
de ringslang - die lange zinnen verbindt,
dat rappe, doortastende woordenlint -
door jubelgezangen alert gemaakt
op warme hapjes in de buurt. Dat smaakt.
En heelhuids z'n verstorven prooi verslindt,
daar in rottende bladeren ontwaakt.