Maatstaf. Jaargang 39

[p. 37]

Sipko Melissen
Gedichten

Erker

Zij hangen nog in foto's rond.
Steeds rigoureuzer in een niemandsland.

Alleen wie door het onkruid in de tuin
het lichtje ziet waarop de thee.

Heilsverwachting om vijf uur.

In de serre kraakt het riet
van iemand die is opgestaan.

En de onsterfelijke ziel
buigt over het witte porselein.

Ik deel de thee in deze krans.
Rite in de schemertijd.

Papyrusplant verspert het raam.
Uitbouw waar de schutters staan.

[p. 38]

Correspondentie

Over zeeën continenten
die 's nachts geheimzinnig lichten
vliegen huis- tuin- en keuken-
berichten in staccato engels
dat zich voortreffelijk leent
voor lettergreeppoëzie.

Wat er niet aan te pas komt
brievenbussenlichters
piloten kannen koffie
vluchtleiders aller landen
in babylonische torens
om ons aan elkaar te schrijven.

Twee dichters zond hij op mijn weg
Dichters komen in paren.

Hun beide poppenkastnamen
maakten mij aan het lachten.

De een was altijd dronken
de ander meestal op reis.

Li Po zonk in het meer
waar hij de maan wou vatten

van Tu Fu vond men de boot.
Snippers lichter dan water.

[p. 39]

Postbode

Het personage in dit pak
wordt op een koude dag
uitgekleed tot op het bot.
Hij heeft een vak. Postbode.
Schrijft alles zelf. Brieven
aanmaningen, circulaires.
Vaak grove taal. Lazer op.

Rijst iemand uit zijn stoel
stormt naar buiten grijpt
een klinker en smijt hem
door zijn ruit.

Doodgemoedereerd fietst hij
de lanen in de paden op.
Daar zit hij tot het gras
zijn jas heeft aangepast.

Een koe vreet uit zijn tas.

Tao

niets hoeft
thee hoeft

ik neem een boek
de tuin in

om 't dicht te laten