Maatstaf. Jaargang 39

[p. 41]

Anna Enquist
Drei Abhandlungen

Mijn vader komt mij wekken.
De schuur brandt! Ik mag gaan
kijken voor het raam en weet:
dit is voor mij. Zo vastberaden,
zo verrukt ga ik verzengen, zo
bandeloos en bijtend uitgebreid.
Mijn lichaam van vijf jaar vlamt op
waar later bloed en vuur zal zijn.
Zonder te weten wat er is huil ik
van schrik en heerlijkheid.

Het is heel vroeg als hij mij roept,
mijn zoon, gevoelig voor het zwerk.
Hij zegt er is een lucht. Wij gaan
naar buiten waar op leigrijs
fundament een koepel rijst van
hartverscheurend koper. Zijn gezicht
is strak van opwinding en ernst.
De tuin is doodstil. Samen staan
wij even roerloos in die kathedraal
vol raadselachtig licht.