Maatstaf. Jaargang 39

[p. 48]

Jaap Harten
Gedichten

Clara Haskil (1895-1960)

Onder haar paraplu
van schuwheid
sloop zij naar de Bechstein
gebocheld monster op het toneel

Niet komisch die bronchitis
toch: improviseren met
39 graden koorts gaf scherpe hagel
de duivel steeds haar beste vriend

Wie had het niet op haar gemunt?
Schubert en Ravel dirigeerden
met touwtjes uit de hemel
kietelend hun favoriete marionet

Publiek bang muisstil want geniaal
spel - maar twijfel: ‘Waarom niet kokkin
met tiichtig schort?’ zo vroeg
zij aan buurman Chaplin in Vevey

Klaviergekkin en clown
gaven elkaar een afwaskwast!

[p. 49]

Paul Verlaine in een koets over het Lange voorhout - 1892

Het schelpenpad knarst
onder de wielen
nieuwsgierig in een doos
bekijkt hij de residentie

ongelukkig wel/niet?
over de in lompen stinkende
junkie Rimbaud, die huis
en hart in de fik zette

het komt wel/nooit meer
goed: R. onverwacht sluwe marketenster
van zijn poëzie, roofde geld en zomers
strooien hoed van meewarig

huwelijk zonder wilde bramen.
Hield V. van hem? tot over
de dood. geen rust maar fantoom: 12
vingers in de koets en aan 13 pijn.

Holland schoongewassen film
in de camera van zijn hoofd
O sla mij Sla mij niet meer

Satansgebroed waarop ik schoot
wegzinkend in een brusselse boulevard
Liefde is melaatser dan de dood

[p. 50]

‘Promontoire’ 1

Onze parasol staat open
kus me, wankel evenwicht
de schemer heeft drempelvrees
we hebben ons in zijn almacht

vergist: 5 weken lang
dat celluloid geluk van een ster-
reklame: bruingebakken
berberleeuwen met een sigaret

je snoekt in ons zwembad
waar de poolsweep gorgelt
en weer ben je de naakte spierbal
uit mijn jongensdromen: koppige

Oskar, op de springplank opeens kuis verward
voor 2 hetekolen ogen van tuinman Mahjoubi
Randam, die zijn tunesisch gekruide
saffie rookt, uitdagend beschaamd

door het zichtbaar opspelen
van zijn vliegbrevet

[p. 51]

‘Promontoire’ 2

In dit gedicht veel frans
want gesitueerd in F-06370 Mouans-Sartoux
onze studio is strak gedecoreerd, in contrast
tot ‘les facades du Palais-Promontoire’
waarover Rimbaud schreef, toch
van die naam ik de dief

mijn buurvrouw speelt patience
eens was zij soubrette in Parijs
met te veel tralala
weet zij nog details uit die tijd
voor heren de lekkerste suikerspin
met autoclaxons gehuldigd op straat

o mijn vader 5 km hiervandaan onder steen
met het ouderworden luister ik naar hem
hij hield van haring met uitjes in Watergraafsmeer
keek naar voetbal en dreigende Zeppelins
hij was een hollands heer, koppig en stil
hij hield van mij maar dat las ik te laat