Maatstaf. Jaargang 39

[p. 62]

Jean Pierre Rawie
Ursa Minor

De dierenriem wordt sedert weken
slechts door jouw sterrenbeeld beheerst,
en of ik nimmer had gekeken
zie ik de wereld voor het eerst.

Ik heb de straten en de stegen
waarvan ik elke tegel weet
om jouwentwille liefgekregen
en met betekenis bekleed.

En alle nooit van mij geweken
en steeds ondragelijker druk
verliest zijn dreiging vergeleken
met dit onmogelijk geluk.

Wat is geweest is om het even,
wat wordt van geen belang, zolang
ik zulke liefde nog kan geven
en zulke liefde nog ontvang.

Ik weet niet of dit hemelteken
mijn noodlot wel of niet vervult,
maar hart, ik sta voor deze weken
voor eeuwig bij je in de schuld.

[p. 63]

II

Onder het teken van de Kleine Beer
blijft niets meer in mijn leven bij het oude;
een sterrenhemel als ik nooit aanschouwde
ziet 's nachts uit alle eeuwen op mij neer.

De deuren sluiten amper van de koude,
de woning stelt zich krakende te weer,
maar ik vraag deze winternacht niet meer
dan alles als het nu is te behouden.

Een levenlang van lief en leed ten spijt,
besef ik dat ik altijd heb geweten
dat ik uitsluitend hierop heb gewacht.

Ik luister naar het ruisen van de tijd,
en hoor de grote sterren en planeten
bewegen door de ademloze nacht.