Maatstaf. Jaargang 36

[p. 10]

Peter de Boer
De Dijk

Niet de Hondsbosse, maar die voor Helsdeur
en Marsdiep, loerend naar Texels Onrust.
Nors rijst hij uit zijn vale schuimkraag op.

Ik loop weer op kindervoeten en lees
het kapitale schoonschrift van de meeuwen,
ver weg boven de eerste duinenrij.

De kolos stelt de wet, een stenen rand-
verschijnsel waarnaar ook de tijd zich voegt.
De jaren golven aan en weer terug:

vader draagt een matrozenmuts met linten,
mijn brieven worden dizzy in een fles,
de toekomst wenkt schitterend aan de kim,
als grondzee opstuivend bij Noorder Haaks.