Maatstaf. Jaargang 36

(1988)– [tijdschrift] Maatstaf– rechtenstatus



[pagina 82]
Victor Vroomkoning Gedichten Ouders Ze niet troosten, niet even haar doorgelegen lijf op- tillen, niet voor een minuut zijn tremor stillen, ze laten zitten met wat ze er nog bijkrijgen. Ze jong houden in uitgeleefde albums. Steeds meer spoken van ze zien, hun bijna dode namen repeteren. Het uit- vergroten van verdriet. Hun pijn niet willen hebben, tegen het bos schreeuwen of ze wel kunnen met zoveel bomen tegelijk. Schuilen bij vrouw en kinderen. Ze niet bezoeken, je vader niet, je moeder niet. Hele nachten met ze leven, ze in eenzaamheid koesteren. Ze laten sterven alsof je niet uit ze geboren bent.

[pagina 83]
December Zondagmiddag halfdrie. Zij heeft ineens iets kouds aan. Het vriest een graad of negentien te veel voor wat zij mij laat zien. De open haard moet aan en of ik ‘wat van Beethoven’ wil draaien. Waar zijn mijn dagelijkse handen- binders?, kijk ik om me heen. Naar een video- verjaardag in de buurt: ‘Hoge hakken, echte liefde’ geeft zij tekst en uitleg van de invitatie. Ik pook het vuur op als het voor het eerst gaat sneeuwen. Hand-in-hand gaan wij staan kijken naar het laken in de tuin. Wat weer- houdt ons dat te doen, wat wij als kind nooit deden?