Maatstaf. Jaargang 36

Casper Markesteijn
Buurman

Hij jaagt geen doel meer na. Verzorgt het slechts
met verf en touw als dauw nog ligt en kraakt.
Geen plicht trekt hem zo vroeg uit bed. Hij slaapt
gewoon niet meer. Dus opgestaan en wandelt recht.

Een late terugkeer maakt de drempel hoog. Weer
hield hij het niet droog. Zijn statie is de gang.
Geknield van deur naar deur zijn weinig meters lang.
Daarna gezang. De rekels gaan tekeer.

In hemd en onderbroek in slaap is hij oeroud.
De kachel kreunt. Een pan heeft op een vlam zich uitgeleefd.
Het huis is aangeslagen. Zwaar leunt hij overeind en beeft.
Hij zegt: Wat doe je hier. Ik heb het koud.