Maatstaf. Jaargang 36

[p. 44]

Petra Kottman
Twee gedichten

Lopende band

Ze zegt: ‘Ik laat mijn haar knippen vanavond.’
(Ze is na zessen vrij.) In de cadans
van mijn verslaafde handen, in de dans
van bitterkoek en band, knik ik beamend.

Ik vraag: ‘Door iemand die je kent?’ Ze ademt
ja aan mijn oor en pakt gelijk haar kans:
‘Mijn zus heeft een vriendin die kappen kan.’
Ze pakt zes koekjes in en lacht, verradend,

‘Mijn zusje is niet goed.’ (Ik denk: je zusje?
Je vage ogen die op staren staan!)
‘Van de verkeerde kant. Dus lesbisch. Dus je

houdt meer van vrouwen dan.’ Ik kijk haar aan.
En voor mijn ogen wordt haar mond een kusje,
terwijl de koekjes spoorloos verder gaan.

[p. 45]

Bezoek

Eén bank, twee stoelen en een tafel hurken
hier in de gang, bij Haematologie.
Ik kijk rond, of ik nog bekenden zie,
en voel de droogte in mijn keelgat schurken.

Achter de vloerenboeners sluipen Turken
tussen de zusters door. Mijn fantasie
maakt van elk zuchten een behaarde knie
die opglijdt binnen engelwitte jurken.

Nu gaan de deuren open. Weer een gang.
Ik zie het meisje, ze probeert een pruik.
Ik sta voor Eriks kamer. Ben niet bang.

Hij ligt te slapen, stil herrijst zijn buik.
Ik kus hem zachtjes op zijn koude wang.
(Het is niet erg dat ik urine ruik.)