Maatstaf. Jaargang 34

[p. 118]

Lenze L. Bouwers
Gedichten

Bij hardheid 10 verlies je je verstand

de drukker Menasse ben Israël
trok met z'n taal in ballingschap één lijn:
dit Amsterdam kan Jeruzalem zijn
- och, mochten ouden zitten op het plein,
hun glimlach als die fluit met jeugdig spel -
zijn primeur, 'n gebedenboek, hield hem klein;
de drukker Menasse ben Israël
hoorde tot in z'n werkvertrek de bel-
letjes van de siertorens: hij, rabbijn,
keek of tittel, jota gewettigd zijn
- bespaar hun die belijden alle schijn -
voor hem zong de tongval, stond, vel na vel
de drukker Menasse ben Israël

moerbeiboomwortels zijn sterker dan steen,
bedroefde, ze dringen resoluut zacht
dwars door de hardste lemen wanden heen
en voeden zich met water dat bronkracht
opriep; de grijze grondstoflaag alleen
is niet genoeg voor volle bloesempracht;
moerbeiboomwortels zijn sterker dan steen
bedroefde, muren rouwinktzwarte nacht
staan weerbaar als overwinnaars op wacht;
kan hier het licht van zonsopgang doorheen,
dicht schijnt de poort waardoor een legermacht
met fakkels vroeger ademruimte bracht -
moerbeiboomwortels zijn sterker dan steen

[p. 119]

3

 

voor haar die nooit de woorden zal vergeten

 

kies ik de Blauwe Hoop als diamant;

 

een employé prijst z'n keurreeks, gemeten

 

naar de vermeende koopkracht van mijn stand:

 

hoog lichtbrekend, gezoet en transparant;

 

Bonebakker & Zoon b.v. mag weten:

 

voor haar die nooit de woorden zal vergeten

 

kies ik de Blauwe Hoop als diamant;

 

een lilliputter bij de twee, gespleten,

 

juwelen uit het Britse sprookjesland

 

maar één die past en meerwaarde zal heten

 

- bij hardheid 10 verlies je je verstand -

 

voor haar die nooit de woorden zal vergeten

Onder geel van Ledesteen verborgen

het wit van blokjes Gobertangesteen
ligt onder geel van Ledesteen verborgen:
men hakte een muurvlak af om de zorgen
van scheuren te vergeten, zo verdween
het wit van blokjes Gobertangesteen;
een architect, archivaris van morgen,
weet, om de grauwe kleur van bakklei heen,
het wit van blokjes Gobertangesteen

[p. 120]

2

 

de restauratie eerst en dan hier wonen,

 

intern, fragment van de Begijnhofrust;

 

dichtbij, toch ver genoeg weg de tyfonen

 

mensenhordensleep, ogen inkooplust,

 

een brandweerauto die een oproer blust,

 

de tram die absoluut gehoor blijft honen;

 

de restauratie eerst en dan hier wonen,

 

ik, landrot, vind geen kapers op de kust,

 

vrijgevig, mededeelzaam sta ik lonen

 

af, weet de rest van mijn bestaan met zus-

 

ter Cornelia die in vrede rust;

 

al speel ik broederlief voor spek en bonen,

 

de restauratie eerst en dan hier wonen

t. hcargnednil schrijft Hans 't Mannetje op steen,
dit wordt historie met de kreeftegang;
de stofjas met de scheppershanden lang
van maat stapt door de taalbarrière heen,
t. hcargnednil schrijft Hans 't Mannetje op steen;
speels roept hij vissen op die met een bang
vermoeden in bomen zwemmen, waarheen...
t. hcargnednil schrijft Hans 't Mannetje op steen