Maatstaf. Jaargang 34

Anton Ent
Feestdagen

1.

De papegaai krijst in de kooi
Ik snijd de cake. Op de tv
likt een engel van laag allooi
haar hiel. Het valt niet mee.

De hyacint geeft bloedend aan
dat het nieuwe leven zal vergaan
Ik deel de cake. De blauwe bruid
slaat ferm haar brede vleugels uit.

Vader is weer aan een streng dieet
vreest als de dood een jonge geest
Nuttig de cake. Ze geeft verlegen
toe dat ze met mij geslapen heeft.

[p. 21]

2.

Het caviaatje reutelt in de kooi
Ik schenk de thee. Het blauwe licht
speelt met de daders mee. Pathos
trekt een vies en troosteloos gezicht.

Rode tulpen verdonkeren tot paars
Het oude zeer lijdt in een bloemenvaas
Serveer de thee. De bedroefde bruid
vouwt nu haar witte zakdoek uit.

Vader is er tussenuit geknepen
Ontbreekt nu zichtbaar op dit feest
Ik drink de thee. Zij roept luidkeels
dat het een rotstreek is geweest.

3.

De kooi is leeg. Seringengeur
drijft stil door dit voornaam vertrek
Ik schenk de wijn. Het morgenlicht
legt zilver strak op haar gezicht.

In de kristallen vaas bewaken
witte seringen het vergaan
Ik deel de wijn. Bijzonder ruwe
woorden blijven buiten staan.

Zelfs vader drinkt een slokje mee
Hij lacht zowaar. Zie 't kunstgebit
Vooruit dan maar. Ik hef mijn glas
naar haar die mijn geliefde was.

[p. 22]

4.

De vink ontstijgt de kooi. Ik had
het deurtje hemelsbreed gezet
Spreek mannen aan die opwaarts zien
hoe glorieus de gratie zich voltrekt.

De bloemen werp ik op de vuilnisbelt
Ik deel het brood en moedig aan
De toekomst is zo liefdevol bepaald
dat niemand nog de schuldvraag stelt.

In het wolkenwak zien we de vader staan
die de vogel lachend binnen haalt
Ik eet het brood en plaats een leer:
wie zo kalm stijgt, komt eerstdaags weer.

5.

De tralies trillen in het licht
Nerveus deel ik het vuur want straks
wellicht wordt deze kooi gevuld
met vogels die zijn uitgestort.

Een lege vaas brandt van verlangen
naar het rode kruidige boeket
Ik geef het woord. De bruid ontbreekt,
zij ligt weer biddend voor haar bed.

Vader laat zich van zijn beste
zijde zien. Feest. Ik sta verbaasd
omdat de wind steeds harder langs
de glazen en de etensresten raast.