Maatstaf. Jaargang 34

[p. 18]

Kees Hermis
Uitvalswegen

we lieten achter, volgden weer
zo'n weg die je niet kiest maar
tot het einde gaat, geladen met
dat onbestemde kleurige gevoel

dat het nog komen moet, een dorp
een kerk, kasteel en wat je zoal
vindt, mensen in vreemde talen
wezen ons verder weg, in wat

we ons herinnerden waren we
soms van vroeger en hoe dat was
werd onverwacht herkend wanneer
de geur van gedroogd gras in

onze kleren zat, sporen verleden
naar vandaag en andersom
geen afstand daartussen dan
alleen wij, in werkelijkheid