Maatstaf. Jaargang 32

[p. 27]

Rob Schouten Gedichten

In machina

Voordat het niks begint nog een journaal:
Buat ter dood veroordeeld. Samgar
verslaat 600 Filistijnen met
een ossestok. In Christiania
bestijgt Haakon vii de troon.
Hellas vandaag ontmythologiseerd.
Pius Tiens antimodernisteneed.

Morgen bewolkt. Mooi zo, dan kan ik niet
veel zien. Kom, laat ik rusten van getal
en naam. Kom, laat mij in het ongewisse
van alle tijden en langs wolken ruisen.
Geen thuis aan mij besteed, geen volken, geen
historische vergissingen aan mijn hoofd-
als sneeuw na afloop of al uitgedoofd.

[p. 28]

Gemeubileerde kamers (naar Ivan Goll)

Wij Goden, altijd aan de wandeling,
Alpen illusie in een schriel valies,
bonzende landschappen van opgewonden reizen,
en druk geschreeuw van opgebrande steden nog in ons.

Nu is er dan een nieuwe hemel afgehuurd,
een divan kreunt, na duizend vorige, van onze slaap,
en een goedhartig opgeblazen gastmadam,
theeblad van blik en aangename welterustens.

Ook hangen uit de vensters hier vriendinnen
die zoveel goden al tot mensen maakten.
Wie kent ons, bedelaars, naaktlopers, hartelozen?

In bontgekleurde kamers leven wij
en nergens blijft een schaduw van al onze wolken,
nooit eens een ansichtkaart van ons geluk terug.

[p. 29]

Doordeweeks

Over mijn authenticiteit gesproken,
belangstelling was er vandaag niet voor
en zelf lag ik half grieperig in bed.
Slechts één keer werd ik naar de deur geroepen
om aan autodafé's mede te werken,
Getuigen van Jehova aan te steken.

Nietig gestemd bleef ik in kamerjas
urbi et orbi maar het raam uitstaren
zonder veel wijzer van mezelf te worden
of van contemporaine wandelaars.
Nee, met de toekomst was het niks vandaag.

Avond werd het intussen wel natuurlijk;
pal boven mij werd smakeloos geneukt.
Om elf uur zei ik niemand welterusten
maar vals alarm, tot vier uur lag ik wakker
in knoedels laken en maar transpireren.

Ten slotte sliep ik mensenhatend in,
mijzelf ontpoppend als een stralend god
in een luchtig, niet te immens heelal
dat ik ineens ook weer verlaten moest.
Niets dat ik in de haast daar achterliet
en 's ochtends over was mijn griep ook niet.