Maatstaf. Jaargang 32

[p. 59]

Hans Barendregt Balans

Terwijl ik met Gertjan wat zat te schaken
zag ik je bezig met een vissesnoet,
je was met stukjes vilt en lapjes goed
een onderwatertafereel aan 't maken.

Die wereld, zei je, is volkomen goed
daar alle lijnen in elkander haken,
en wie 't bestaat de samenhang te slaken
van dit bestand, duikt onder in de vloed.

Maar in het spel, zei ik, van zwart en wit
staat voorgeschreven: gezet is gezet,
reeds één fout brengt de ondergang ter sprake.

Toch, als je 't werk straks te beschouwen zit,
tref ik je opnieuw, verwonderlijk gered:
je vis duikt op met mij tussen zijn kaken.