Maatstaf. Jaargang 32

[p. 33]

Dana Hokke Gedichten

Overlast

Niet af te wepen
dan voorgoed
val ik samen
met ballast.

Mijn lijf
onwezenlijk rond
een kleine adem een
dichtgeslibd hart.

Alle gevoel ben ik moe
als smeltende sneeuw
in de stad.

Gewaarwording

Alleen als ik staan blijf
voel ik de wind
als een boom in zijn buigen
en flarden geritsel
als water bewogen
in rimpelend licht.

Niet als ik meegaand
de wind in het zeil volg.

Alleen als ik sta
of er dwars tegenin.

[p. 34]

Zaliger

Ik wens mij de dood niet
een langzame leegte
van weten
afweziger leven,

noch een steen mijn hart
zinkend in duister
onverhoeds
wijder golvend.

Maar mijn sterven een groeien
meelevend
onder mijn huid.

Ik wens mij de dood een gezel.

Plantsoen

Ik zocht het onder de bomen
zomerbomen boven gras
van trage moeders de oksels
ontvingen me zoals ik was
klein gelukkig.

Levenslust

Ik hoor er weer bij, ik zit
als een kip
op stenen eieren
en noem mijn wachten broeden.