Maatstaf. Jaargang 32

[p. 47]

René Beckers Herdenking

Nachtrust bevriest tot een slapend park.
Al jagen scheten van meiden brandstichtend rond
onder de ogen sluit zich de tijd in afgetikte lijken:
een malse Medusa die rilt op haar pumps en
bloedverlies dat haar schroeinaald in de aders drijft.
Achter de toegetrokken sluiers van de weduwenslaap
hongeren de doden aan haar borsten om de melk
waarover nette mensen zwijgen, die ze drinken.