Maatstaf. Jaargang 31

[p. 24]

Marga Kool Drie gedichten

Dodenbreestraat

Dit bint de straoten
waor ter wereld
mit dezölfde aosem:
tocht trekt um de dooie hoek

deuren verschoeft van haoste lös
naor haoste dichte
alle geluud is naoklaank
van het vallen van het doek

dit bint de huzen
daor aj zomar in kunt lopen
en daornao nooit meer uut zult gaon
een wekker is um eêm aover negen
blieven staon
stoelen die weerstaand beuden
ligt evloerd

op taofel an-eslaogen koppies
mit nog thee
een beker mit een barste
daorin de leste melk verzoert.

[p. 25]

Dat jaor

Er was dat jaor allent mar regen
ik weet niet aanders
as van gries en grauw
wij zaten mar
ik weet niet aanders
of wij zaten en wij zwegen
en wat wij dachten was
in termen van berouw

onder de regen gungen olde boeren
an 't raam veurbij
mit vrachten röttend heui
en stro daorin de schimmel stunk
d'r was dat jaor allent mar staank
en alsmar vrogger weur het donker

achter de regen
kleurde op slechte gronden
't weerbarstig paors van
wilgeroosies en van hei
ie zeden
kiek ies hoe moedig armoe bluien kan
ik glömlachte herkenning
wieder
was er dat jaor niks as regen
tussen oe en mij

[p. 26]

Mien kiend droomt

Nou mark ik dat hij droomt:
zien aosem giet rapper en rapper
ik ken hum deur en deur, ik weet
hij weert hum dapper
mar deur zien liefie
schokt de stroom van bangigheid

mien haand en stem ligt klaor
veur troost en wakker maken
mar wacht nog, weet:
d'r komp een nacht
dat ze hum niet meer an kunt raken

wordt alles niet in droom
deurleefd en veur-eleefd

is niet het feit dat mien kiend droomt
een tieken
dat hij wordt veurbereid op dagen
daorin dat daoras e nou um schreit
gien droom meer is
mar bange warklijkheid