Maatstaf. Jaargang 31

[p. 98]

Anton Korteweg

Halfweg

Om de Ronde van Frankrijk te winnen
daalde ik af in de fietsenstalling.

Ik had mij verzekerd van zekere Knecht.
Hij zou mij helpen, want ik moest winnen.

Ik pakte mijn fiets, die van Kopman bleek.
We vertrokken na enig handgemeen.

Op de top, in een lijf aan lijfgevecht,
overwon ik Kopman, vervolgens Knecht.

Toegejuicht door wie het zagen
flitste ik winnend over de streep.

Bezweet, bevuild, vooral
bezwaard en zeer verslagen.

[p. 99]

Veertig

 

Me gretig stoten aan dezelfde stenen.

 

Onmatig in het me te buiten gaan

 

aan broeiend hooi. Verkeerde schepen

 

opzettelijk in vlammen op doen gaan.

 

 

 

Dit is dan van m'n dwars, onlustig leven

 

de eerste helft. Kan worden afgeschreven.

 

 

 

Nog veertig stroeve jaren zijn te gaan

 

voordat ik eindelijk word opgeheven.

Je kwetsbaar opstellen, voor alle noden open
te willen staan. Na U, ik ben al lang
mijn eigen wond. Ik hou me graag gesloten.
Dat is ook voor mezelf 't minst ongezond.

Nu ik er toch moet zijn, nog maar het liefst
zo'n rijtje obligaat op 't drassig pad
verspreide tegels, dat maar ligt en is.

Niks opgesteld. En wie er op me stapt
raakt zonder natte voeten niet op straat.

[p. 100]

Jaren tachtig

 

Dat nachtenlang getob

 

over honger, neutronenbom,

 

schrijvers en andere volk

 

achter tralies waar het niet hoort -

 

niets leverde het op.

 

 

 

Dus besloten, na rijp beraad

 

en op grond van een overdaad

 

aan ervaring met al dat leed,

 

slechts vragen te stellen waarop

 

mijn bevestigend antwoord tot

 

verlichting van eigen lot

 

in hoge mate bijdraagt.

 

 

 

Staat 't eten klaar? Is zij bereid?

 

Zo ja, heerse tevredenheid.