Maatstaf. Jaargang 31

[p. 66]

Redbad Fokkema

De vrucht der verbeelding

voor S.

Dagen dat ik appels eet
luistert aan mijn wang een zoon:
door grint hoort hij een ruiter gaan
zodat ik nooit meer appels eet
of draaf door wat vergaat en voedt.

En grint weer zie waarover paarden
stapvoets gaan alsof hun hoeven
bang zijn huid van steen te raken
of in beeld op hol te slaan.

Borg

Een vaste naam vest een bestaan
en vormt in grote lijn de schrift
dacht ik al letters kervend los
van ouders en van god gedreven
op banken achter in de kerk.
De dominee was even bedreven
in zijn verhaal van schade en
verlies op een schriftuurlijke
garantie. Zo ging geen naam
verloren die geschreven was.