Maatstaf. Jaargang 31(1983)– [tijdschrift] Maatstaf– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 52] [p. 52] Theodor Holman De tocht naar Indië 1 Het afscheid op de kade was luidruchtig. Er speelde een fanfare ‘Please come back’. Een natte zakdoek woei over het dek. Je voelde je bevrijd - je was voortvluchtig. De laatste groet was stoom: een zware bas. Steeds kleiner werd waar men van hield. Verdriet Vergat men buitengaats - men was failliet. Je tuurde op je padvinderskompas. Er was iets van saamhorigheid in falen: Je naam bestond uit al je initialen. [pagina 53] [p. 53] 2 Een drijvend Metropool. Het jazzorkest Vergrootte ritmisch geile fantasieën. Syncopisch knikten dan de damesknieën; De dronken kellner werd opnieuw geflest. Men rookte graag een Turkse sigaret Als men flaneerde op het laagste dek En luisterde naar een intiem gesprek: Je wou niet slapen in je eigen bed. Er waren ook wel uren dat je staarde. Dan had je moeite met je eigenwaarde. 3 Het eiland werd onmiddellijk herkend Ofschoon we er nog nooit waren geweest. Naar dit moment verlangde je het meest: Je zou hier straks van boord gaan als een vent. Je wanhoop ging níet in de brief naar huis: ‘Ach, het is waar: hier is het paradijs.’ Je kraste door wat voorkwam als gekrijs; Al wat je schreef vertoonde valse ruis. Je bent uiteindelijk teruggekeerd: Hoe je ook ging, je voer constant verkeerd. [pagina 54] [p. 54] 4 Weer werd iedereen gekust: je vertrok. Dit keer niet in uniform, maar in pak. Een orderportefeuille in je zak En om je pols je pas gekochte klok. Hij moest verkocht om je bestaan te vullen. Een heldendaad, zoals jij dat vertelt: Je was niet op een oorlog ingesteld. Jouw wil had vijf jaar lang niets meer te willen. Nee, ik verzwijg wat jij hebt doorgemaakt. Ik luister als je met je botten kraakt. 5 Ik weet het wel: er is een gouden land. Vrees niets, jij zal daar weldra zijn. Je zal dan niets meer voelen van je pijn, geen last meer hebben van je misverstand. Je hebt vaak over Indië gesproken. Vooral over de lange tocht daarheen: Het nieuwe leven dat werd aangebroken. Het oude was voor jou vaak te gemeen. Ik hoop dat je een Indië zult vinden Zoals je steeds de overtocht beminde. Vorige Volgende