Maatstaf. Jaargang 27

[p. 19]

J.B. Charles Gedichten

De blauwe stoel

voor Wim S.

Ik schreef een huis, ik schreef de vloeren
van rode baksteen maar met witte voegen.
Ik schreef toen planken aan elkaar tot wanden.

Ook heb ik niet vergeten er een venster
in te schrijven met vier boerenruiten.
Een ogenblik keek ik voldaan naar buiten.

Wat ik toen zag dat was een dijk achter de meiden.
En had het daarbij nu maar kunnen blijven!
Maar die naar buiten kijkt is al ten halve gegaan:
wat zou ik zien achter de dijk om op te schrijven?

Het was de zee, jawel, maar laat ik nou hebben vergeten
om voor terug in 't huis een deur te schrijven.
Een venster laat wel iemand uit, maar niet er in en
nu kijk ik eenzaam door het raam naar binnen.

Gelukkig, denk ik, kan mij niet worden verweten
dat in mijn haast zonet ik heb vergeten
die blauwe armstoel op de rode vloer te schrijven.

Ach, mocht ik nu maar eenmaal even
mijn rug genoeglijk in zijn leuning wrijven!
Maar ik zal niet gemakkelijk toegang krijgen
tot 't huis dat ik toch eigenhandig heb geschreven.

[p. 20]

Geboorte

Dit is het gevecht dat iedereen wint
en dat ieder zal hebben verloren.
Wacht maar even totdat het begint:
stormenderhand scheuren alle vliezen
ook die waar wij zelf warm in mochten wonen.
Met de kracht van het licht breekt oud zaad,
laat het vruchtwater nu dus maar stromen:
wat overtollig wordt moet ik verliezen
want vandaag heb ik toevallig haast:
ik wil nu wel even worden geboren!