Maatstaf. Jaargang 27

[p. 8]

Dirkje Kuik Gedichten

Metamorfose

Vandaag ben ik een lekker dier,
eenhoorn, hoewel ten halve, stier, een fabel.
Morgen wellicht Jan zonder land
och arme kruidenier,
de kat met negen staarten.
Het boegbeeld van een schip, gestrand,
een zeemeermin gebleven na de vloed,
Krake, de laden in het vissersnet, gelaten,
Kleio, de neus in het zand.

[p. 9]

De vrouw spreekt

Ik heb en het rijk alleen, nog twee kinderen,
sprak de vrouw, maar voor zich heen.
Dat is misschien niet veel in vreemde ogen,
doch voor een mens van mijn leeftijd,
ik had het nooit verwacht, een been om op te staan.
En ze groeien, het is een pracht, als kool.
Spreek ik ze toe, de diertjes, dan kijken ze
de hondjes heel trots me aan, ik noem dat prijken.

[p. 10]

Ster

Vanmorgen stond ik oog in oog
Ivar met een plebejer.
Varken, zwijn, veelzeggend oogt Amor
uit uw stropdas, Amor verminkt
en dat onder het teken van de vlinder.
Amor verbruikt op het lucifersdoosje
dan de bonte vuile was wacht.
Maar het zal best een held zijn, in afgestompte ogen;
zeker bogen op kracht en kleur, dit portret, beslist.
Blits voor de heetgebakken meid, het kan zijn.