Maatstaf. Jaargang 27

[p. 63]

E.B. de Bruyn Havenpraat

De zeeman:

Mejoffer, mag ik straks verhopen
mijn zeil te strijken voor uw kust,
'k zal dan uw boezem binnenlopen
waar menig zeeman roest en rust,

aldaar mijn anker laten vallen
dat langs uw bodem sleept en spoort
tot tussen alen krabben kwallen
't zich in uw modderkloven boort.

Dan, dobbrend tussen havenhoofden
(dijen gespreid van een reuzin),
denken: hoe loods ik mijn omroofde
verzworen fok de haven in?

Hoe, bij de tweesprong van uw pieren
waar welig wenkt uw bos en duin,
zal ik aan wal gaan passagieren
in 't paradijsjen van uw tuin?

Hoe, uit uw wijd schoon tapse bekken
nader ik tot de nauwe sluis,
waar ik mijn enterhaak zal strekken
(meer jeukend al van bronst dan luis)

omtrent de boorden van uw hulkjen
en, driest u schakend, bij u thuis
belanden zal in 't geestig stulpjen
gewis al evenzeer niet pluis?

Maar laat ons eerst wat stopen legen
vol schuimend zinbedwelmend bier:
mijn eigen geur daar kan ik tegen,
ùw vislucht ruik ik reeds van hier.

[p. 64]

De joffer:

Als gij, sinjeur, voor drank gezwicht,
uw praat, uw praal, uw poen verzopen,
het want verknoopt, het tuig ontwricht,
uw steven naar mijn sluisjen richt,
wie doet u daar mijn deurtjen open?
Terwijl gij wee te deinen ligt
ben ik uw klauwen en uw zicht
eerlang ontvaren of ontlopen.

Hoe duur zou ik mijn daad bekopen
als ik uw boegspriet binnenliet
uit zoveel druipers mild bedropen
als men hier lichtekooien ziet,
van zoveel sjankers sluik beslopen
als Afrika bordelen biedt,
door zoveel platjens noest bekropen
als sterren pinken in 't verschiet
aan de evenaar en in de tropen?

En 'k zou u straks dat schubbig riet
met zijn ontstoken zere knopen,
dat, u ontwassend aan de lies,
zich nôo van vuil en vel en vlies
tot kundig onderzoek laat stropen -

'k zou u die druipsteenstalagtiet
na moeizaam hitsen, twijflend hopen
flauw opgericht tot dito miet -

'k zou u die mast vol averij
al waar het slechts een amerij
in mijn van vreemde smetten vrij
en klaar fonteintjen laten dopen!?

‘Neen ic’! Beproef een andre griet
tot uw verlustiging te nopen
en spui uw draf in dier vergiet,
ìk beter, nìet uw geil verdriet.
‘Neen ic’, sinjeur, behoud uw stopen,
‘van uwen biere en dorst mi niet’.