Maatstaf. Jaargang 27

[p. 53]

F.G. Dalenoord Apotheose

Als ik mij daar naar toe wou wer-
ken op krukken van woorden, als ik
werkelijk wou aankomen in de lichtza-
len van het Fundamenteel Laboratorium,
om de sakrale infuus te halen, zie, dan
kom ik niet alléén, maar met zó'n pak
smurrie van bagage - verzopen kinderen,
doodgebloede kraamvrouwen, katten die een
klem de bek halveerde -, dat u me liever
ziet gaan dan komen, vooral wanneer ik u
de Jan Lullen van Niemandsland aanbied, die
uit buiken verpakt in prikkeldraad bestaan.

Ik kan mij mijn plechtige initiatie niet
voorstellen, met zoveel drek aan mijn ge-
strekte hand. Vergeet niet: ze willen u alles
vertellen, de kleine knulletjes wier kop u
liet snellen, terwijl ze wortels stekten in
hun drabbig zand. Vooral met die blauwe bui-
ken krijgt u veel te stellen. Ze willen weer
pootjes en een bierslurpende mond en dat
neemt kilometers hoogwaardig plakband.

Hoeveel engelen hebt u al niet nodig om
mijn koffers uit te mesten? Misschien kunt u
er beter niet aan beginnen en mij, verstrooid
en blindelings, voort laten gaan naar de
modderkuilen die ook hier voor hopeloze
gevallen wijd openstaan.