Maatstaf. Jaargang 27

[p. 9]

Emily Dickinson Vier Gedichten
Vertaald door J. Eijkelboom

That Love is All There is

Dat liefde alles is
is al wat wij van liefde weten.
Maar 't is genoeg; het hijstouw raakt
van een te zware last versleten.

[p. 10]

The Murmur of a Bee

Het zoemen van een bij
verleidt als toverij.
't Is makk'Iijker te sterven
dan iemand te vertellen
hoe dat geschiedt.

Het rood op gindse helling
maakt mij een willoos ding.
Als iemand daarmee spot -
pas op: het komt van God,
meer is het niet.

De opkomst van de zon
brengt mij op hoger plan.
Als iemand ernaar vraagt -
Kunstenaar, vertel het maar,
die mij zo schiep.

[p. 11]

The Soul Selects her own Society

De ziel verkiest haar eigen maatschappij,
trekt dan een lijn;
dring u niet op aan zulk een goddelijk
getweeën zijn.

Onaangedaan hoort zij hoe 't rijtuig stopt
bij haar bescheiden poort;
een keizer knielend op haar mat
wordt nauw'lijks aangehoord.

Ik weet het: uit een wereldmacht
koos zij slechts één;
toen sloot zij heel haar aandacht af
als steen.

[p. 12]

I Years had been from Home

'k Was jaren weg van huis geweest.
Toen stond ik er, de deur was dicht;
ik durfde hem niet open doen
omdat een onbekend gezicht

mij niet-begrijpend aan kon zien
en vragen wat ik wou.
Ik zocht een leven dat misschien
daar niet meer wezen zou.

Ik keek van raam naar raam,
zocht stunt'lig naar een woord.
De stilte van een oceaan
sloeg stuk tegen mijn oor.

Ik lachte met een lach van hout.
Dat angst voor deuren heeft
die dood en dreiging heeft aanschouwd
maar nimmer heeft gebeefd!

Ik legde op de klink
een aarzelende hand,
omdat zo'n deur soms openspringt;
en wie houdt dan nog stand?

Ik trok mijn vingers trug
als waren ze van glas.
Ik hield mijn beide oren vast,
nam als een dief de vlucht.