Maatstaf. Jaargang 27

[p. 59]

Rien Vroegindeweij Gedichten

Encore Paris

I

We waren eerder op het plein van de wereld,
in de faubourg van de zwervers,
bij de soepbedeling van de jaren zestig.

Nu, samen gekomen uit het Noorden,
eten we in restaurants en geven fooien
aan dezelfde beelden van de obers,
die in de Tuilerieën werden ingevroren.

[p. 60]

II

 

Blindelings lopen we er op af

 

(deze keer zonder slaapzak),

 

nieuwsgierigheid of het oude café

 

er nog is, - is zoals het was.

 

 

 

Maar nee, ook dat is opgeofferd

 

aan de toeristengolf.

 

De baas, de oude Rus Popoff

 

moet van ergernis zijn ontploft.

 

 

 

(Bijtijds de zaak verkocht,

 

om stil te leven op het kerkhof?)

[p. 61]

III

Toen we eindelijk,
na zoveel reisjes naar Parijs,
besloten een blik

te slaan op Mona Lisa,
staarden we naar
een lege wand.

‘Elle est en vacances à Japon,’
deelde een suppoost ons mede.

Later vernamen we
van de Bond van Japanse
Invaliden, dat haar leden de kans
niet hadden gekregen
haar te zien.

Daar riep een suppoost langs
de loop van zijn stengun:

‘Zij moet blijven lachen,
dat is de kunst!’

(Hiharosjima?)