Maatstaf. Jaargang 25

[p. 126]

Wijnand Steemers Gedichten

De afdaling van de roem

Het applaus werd nog juist gekeerd door onze dijken.
De Roem bezeerde zich haast aan het blauw fond.
De drap rees, we verdronken me teen in de feiten.
Zij die ons steeds te strak tegen haar borst bond

Daalde neer. Wie zich een dag ooit beroerd voelde
Schreef een roman, over een opgedoekt doopvont
Bv, of over het sjouwen van kratjes leed naar blootgewoelde
Stewardessen, en noteerde handtekeningen op Athenaeum's grond.

De Roem moest en zou doorzakken, tot op de schoorsteen
Golfde het succes van kunstenaar naar kunstenaar,
Een klotsend altaar. Leefde voort in d'electrische guitaar,
Tokkelde een aan tal watt en ging dwars door ons heen.

[p. 127]

After Shave

Ze beruiken elkaar,
Ontluiken elkaar,
Vervliegen met
Elkaars geur.

Hele bouquetten storten
Zich door je deur,
En vallen in ruikers uiteen.

Op de aardappelvelden
Vallen onze helden,
Als blommige bintjes
In de koekepan uiteen.

Jíj scheert je alleen,
That's all.
‘Maar de reuk is voor de moderne vrouw een heelal!’
Haar avondtoilet wordt de overall
Met de sticker ‘Ik Red Mij Alleen’.