Maatstaf. Jaargang 25

[p. 37]

Th.A. Sontrop Vluchtig

Een blad in de lucht is nog iemand:
wentelend vreemd, als een bootje misbarend -
met niemand aan boord dan de ijskoude
bladluis die klampt aan de stengel -
zichtbaar voor ieder zolang in beweging.
Geen zee kan te hoog, geen hoos die hem deert
als de afstand tot aarde bewaard blijft.
Wat is er ruimer dan het woord dat niet mag,
dan het woord dat je niet meer wilt zeggen?
Dan zwerk? Smaller dan spansel,
het ruim tussen zuilen van hout of nog zachter?
Wie daar doorvaart ziet haven al
wordt hij geblazen als voert hij de kluiver.
Later, vergaderd met velen tot macht,
pas verlaten, al wordt hij weer blad.