|
| |
| |
| |
Engel Piccardt Oosters
Bahri
Zo heerlijk primitief was jij,
kersverse import uit de woestijn,
het zand nog in je lagen wimpers.
Hij begon je oksels te likken
zo lekker zilt, dat mocht,
toen daalde hij af, en opeens,
nee, dat mocht niet, gechoqueerd
trok je zijn hoofd weg, maar wel
stak je toen zonder enig pardon
jouw tamp triomfantelijk in zijn kont.
| |
Djimmie
Toen mijn hand naast jouw hand
op de tapkast lag, dacht ik
hoe kán een mensenhuid zo zwart zijn.
Zelfs de palmen van je handen,
de zolen van je voeten waren donker.
Het lichtst waren je nagels en je eikel:
Je begon altijd agressief te dansen
als je geil werd; eerst moesten we boksen,
werkelijk ruzie maken, en toch
kwam je telkens weer stralend
en juichend op me af gesprongen.
| |
| |
| |
Pestaradjah
want je slapend hoofd op het kussen
was een edel javaans masker
waar ik niet op uitgekeken raakte.
| |
Hokushi
uit donkerbruin steengoed;
geen openschuivende kimono
over een zeepgladde borst,
maar op het strand van Enoshima
verschoten jeans, afgestroopt,
een minimaal zwart slipje, afgestroopt,
en toen gespannen billen,
naar de andere kant van de wereld.
| |
Kaute
‘Krijg ik je jasje’ vroeg je
toen ik 's morgens wegging,
en ik zei nee, want ik vond je
voor dat europese kaneelbruine fluweel.
Ook vond ik je niet zo'n goede kameraad,
ondanks onze verstrengelde handen,
je nobele allure en je poëzie.
een zwart kind van bijna twee meter.
‘Geef me je jasje.’ ‘Nee!’
Een paar weken later, terug in Holland,
| |
| |
| |
Arezki
een feest besproeid met wijn en zaad.
Altijd had je een stijve, je toonde
hem op het terras, achter de tafel,
je stopte de hele kat in je gulp,
graaide buurvrouw links en
buurman rechts naar je toe.
hield je vrouw hem stevig vast:
‘anders vliegt hij het dakraam uit.’
Dat je vermoord werd, bom,
ik heb het nooit goed kunnen verwerken.
| |
Amarante
Alles mag ook wel eens berusten
op schijn en bedrog, als het zo mooi is
en zo doorzichtig. Telkens had jij
een nieuwe siernaam, telkens
een ander kunstig masker, telkens
een andere vermomming, shantung,
een brokaten renaissanceweefsel,
maar daaronder was je steeds dezelfde,
een ruige, gracieuze beer eigenlijk,
en je zoenen smaakten altijd naar bederf.
| |
| |
| |
De profundis
Zes bruine arabische voeten
lekkend en sputterend van sperma:
hoe houdt hij dit vast, die voeten
lopen straks weg, die pijn vergaat;
dit is alleen te bestendigen
door drie moorden en een zelfmoord.
(Deze verzen vormen een beperkte keuze uit de bundel ‘Sperma en tranen’ die eind 1975 in een kleine oplage zal verschijnen in de bibliofiele reeks Erotisch Panopticum van de Eliance Pers.)
|
|
Auteursrechtelijk beschermd