Maatstaf. Jaargang 23

[p. 49]

Kees Snoek De Leidse Kruik

Nooit écht thuis in het rijke Leidse leven,
altijd een eenzame in zijn dédain,
altijd snaaks spelbreker en bohémien,
zal hij langzaam vergelen in zijn streven

met losse hand véél verwarring te zaaien.
Misschien dat er later een student is,
die tot verneukerij best gestemd is
- wat zal de edelkalkoen dan luid kraaien! -:

hij laat gewoon zijn herfstige bolhoed
bij vergissing het Rapenburg in waaien.
Dat deze oude truc Hem veel lol doet

ziet ieder af aan 't trillen van Zijn snor.
Maar Zijn rijmen en spotten en paaien
ten spijt, blijft hij altijd ‘maar’ een lector.