Maatstaf. Jaargang 23

[p. 48]

E. Kummer Voor de Clinge Doorenbosch van het Hollands Maandblad

Gebroken loenst hij naar de hoge urnen om hem heen
d'Annunzio, Brasillach, Drieu, Pound, 't staal is onherroepelijk gebroken.
De donkere barbaren staan aan de stadspoorten te dringen
hoog op de been, knotsen van penissen, 't monster is los.
De zwarte vlag wordt in zijn chaotisch brein gestreken.
Eenzaam maar niet alleen kotst hij alle angst eruit,
zijn prille jeugd tot het niet geschreven meesterwerk.
Maar dan gebeurt het wonder dat zijn verklaring nog niet prijsgeeft
De urnen vernauwen zich tot de tralies van een box,
En zoet douwt hij zijn duim in z'n mond.