Maatstaf. Jaargang 23

P. Meeuse Orpheus Superstar

Hij zong zo oorverdovend goed dat zelfs
de stenen in een muur van zijn zang trilden.
Waar hij optrad vlogen meisjes als wilden
op toegangskaarten af; meer dan de helft

was dodelijk op hem verliefd, maar zelf
hield hij nog steeds van Haar. Toen zij verkilde
- een vroege dood - werd hij krankzinnig, gilde
zijn songs tot superbits. Maar het gewelf

van 't dodenrijk, waarin zijn stem haar zocht
bleef voor de fans verborgen als hij zwetend
haar weervond in zijn lied. Tijdens hun tocht

terug keek hij steeds angstig om, vergetend
te vertrouwen op haar stap, en zag haar nog,
terugwijkend in 't gegil; de fans leken bezeten.