Maatstaf. Jaargang 22

[p. 54]

Arie Gelderblom Gedichten

1001 verhalen onzichtbaar

onzichtbaar wordt een lijden tot lente gemaakt,
de taal loopt in een hoofd trappen af maar klimt door
tot de zon, op balkons onzichtbaar de bruid en de bruidegom,
een vogel leest een oude krant ondersteboven

onzichtbaar een stem die de stad als een landkaart
anders om de lichamen legt, onzichtbaar een hart
dat klopt als de hand van een boerenjongen aan de malse borsten
van een freule, zij verkneukelt van sekonden

onzichtbaar de hand die de daden naar de waarheid
rangschikt, onzichtbaar de beoordelingen van gindse
hemel, onzichtbaar de gestolen gouden vogel van de gravin,
onzichtbaar hoe zij nog holle veren plukt in de leegte

onzichtbaar alles wat tegen dit is, de lege balkons,
de gouden vogel te koop op de markt verpakt in een krant,
onzichtbaar de boerenjongen die hem kocht, de kunstborst van de
freule in de kist van de gravin, alles onzichtbaar

onzichtbaar hoe de bruid en de bruidegom zich
buigen over een landkaart, kiezen welke verhalen zij zullen
bereizen, onzichtbaar de taal die met hen de trap opgaat,
onzichtbaar hoe de stilte hun lippen vastnagelt, onzichtbaar

[p. 55]

Suicide is painless

dat een mens soms lacht om droevige dingen
dat was treurig, zei hij,
dat je de dood gewoon op een boterham kon doen
dat was treurig, zei hij,
dat er maar één op je behoefde te schieten
dat was treurig, zei hij,
dat de doodgraver altijd genoeg klandizie had
dat was treurig zei hij
en dat we er eigenlijk allemaal op wachtten
dat was om te lachen, zei hij