Maatstaf. Jaargang 21

[p. 79]

Henk van Benthem Gedichten

Avondtrein

Ze zat in zomers decolleté
en onder bont met zijden voering.
Ik keek haar aan met veel ontroering.
't Was in een tweede-klas-coupé.

Ik dacht: ik zie nogal wat vet
op hoofd en handen bovendrijven.
Een zwaar verzegeld postpakket.
Is dit nu werk in uitvoering
of hoort het zo te blijven?

Ik ging een raampje openschuiven
om niet te veel haar lucht te snuiven.

Het stuk werd, eenmaal aangekomen,
als op bestelling meegenomen.
Een auto zou het vóór de morgen
nog onbeschadigd thuisbezorgen.

Carpe diem

Hij zei tot mij: ‘Je moet niet zoveel vragen.
Straks komen mooier en dus rijper dagen.
Negentien jaren, dat is nog erg jong!’
Maar, ach, ik piepte niet zoals hij zong.

Ik wachtte even en toen vroeg ik naar
zijn jongste zoon van even achttien jaar.
‘O,’ zei hij, ‘die is pas verloofd met Lies
en gaat met haar tweemaal per jaar naar Nice.’

[p. 80]

Twee katten

Ik zag over de weg een katje lopen.
Het dook in gras en kroop weer weg in hoeken.
Ik wou het pakken want men zou het zoeken.
Maar, ach, ik heb het duur moeten bekopen.

Een juffrouw kwam naar buiten. Wat ik heb ervaren,
dat zal ik u maar verder in zijn lengte sparen.
Ik dacht: ‘Is dit nu dank, die ik verdien?’
‘Of ik het and're katje had gezien?’

Ze zei zoiets om uit te laten komen:
één katje was door mij al meegenomen.

Ik kreeg haar, hoe dan ook, niet tot bedaren.
Ze hield maar vol, dat er twee katten waren.
Totdat ik dacht: ik reken háár maar mee
en haar na afloop zei: er liepen er toch twee...

Bankkantoor

Ze is graag aangehaald zoals een poesje.
En met een hele lieve-woorden-keur
verbreken ze de dagelijkse sleur.
Noemt hij haar lieveling of schat of snoesje

dan krijgt zij soms nog eventjes een kleur.
Maar vrij gauw na een onbenullig smoesje
beginnen ze te gooien met een hoesje
om straks te stoeien in de tussendeur.

Wanneer hij 's avonds thuiskomt bij zijn vrouw
en zich aan tafel schuift voor avondeten
ziet hij de ring, die schittert aan haar hand,

de vaste vingerwijzing voor zijn trouw.
En dan is hij opeens geheel vergeten
het avontuur, dat in hem is ontbrand.