Maatstaf. Jaargang 21

[p. 45]

Jacques Waterman Variaties op het thema Liften en Treinen

I
Liften

Twee liften schieten door't gebouw
Als spoelen door een weefgetouw,
De derde staat er naast, gefnuikt:
Wordt sporadisch slechts gebruikt.

Ik heb een hele mooie baas,
Die neemt lift één met luid geraas,
Zodat het ons nauwlijks opvalt
Als lift twee naar beneden valt.

Maar ik ga met de derde lift,
'k Weet niet waarheen diens koers zich richt.
Soms laat ik koffers domweg staan,
Die ik dan achteraf nog haal.

II
De trap

‘Dát zal hun leren om achterlijk te zijn!’

Als ik de lift niet haal maar mis,
Of als de lift niet goed meer is,
Dan haast ik mij naar het station
De trap op naar het dakperron.

Doch velen onzer weten niet,
Dat het geen roltrap is; zo ziet
Men dezen stilstaan urenlang!
Geen uitweg voor hun dadendrang.

‘Naar Utrecht of naar Amsterdam?’
‘'k Wou, dat er maar een eind aan kwam.’

[p. 46]

 

En in de vert' zien zij hun trein

 

Wegglijden als een schone schijn...

III
Treinen

De trein vertrekt vaak wat te laat,
Terwijl een deur nog openstaat,
Zodat ik vaker wél dan niet
Nog tijdig de coupé inschiet.

Het is niet zo dat ieder klaagt,
Die voor mij de koffer draagt,
Want op een deel van deze reis
Geeft die haar geheim niet prijs.

En of de trein nu wacht of rijdt
En of U mij mijn lot benijdt,
Ik kom - daar kunt U van op aan -
Wel deeg'lijk op het eindpunt aan.

IV
Treinen

Hij die, ademloos door de volt',
Met koffers, twee, komt aangehold,
Die in een trein, die wegglijdt, treedt,
Mag blij zijn als hij niets vergeet.

Want wie wél aan vergeten doet
Moet er weer uit, in arren moed',
Die met zijn hoed een droef vaarwel
Zijn lief toewuift, die haalde 't wél.

V
Treinen

De wind waait om het oud station,
Veegt mensen van het dakperron:
De massa's, stijf opeengepakt,
Die wachten tot een trein hen pakt.

[p. 47]

 

Van Utrecht of naar Amsterdam.

 

Wat is het voor een paartje lam,

 

Als één van hen de trein nog haalt

 

En ziet hoe de ander daarin faalt.

VI
Treinen

De trein gaat over de hoge brug
- Heen en nooit terug -
Wat wil de conducteur van mij?
De trein gaat over de doodsvallei.

Over de brug, die ondermijnd
Door mijnen, in te storten schijnt;
Daar valt de brug, daar valt de trein
En maakt een einde aan ons zijn.