Maatstaf. Jaargang 21

Gerrit Komrij Het ijzeren paard

Alleen de domme wantrouwt de schijn.
Je zag eens, in een blauwgeruite kiel,
Iemand aankomen op een goederentrein.
Hij draaide aan iets dat leek op een wiel.

Je dacht: dat is waarachtig Michiel.
De heuvels werden groene zeeën
Waarop, als een albatros, je ziel
Van geluk bijna was uitgeglejen.

Je was in je meest nautische nopjes:
Als een windvang wapperde je overjas.
Toen floot de trein. Toen lag je op je
Neus, naast de rails, in een waterplas.