Maatstaf. Jaargang 16

[p. 689]

olga koning
hetzelfde

Uit een wirwar van woorden
haalde ik steeds hetzelfde.
Ik las over de Aatman
die in ons is
onveranderlijk
puur geest
omringd door vele dingen
die niet blijven
omdat zij aan de tijd
gebonden zijn.
Door weg te werpen
alles
wat de geest omringt
komt het weer vrij.
Ik las
dat het onkwetsbaar is
en niet te doden.
Te kennen is het
want het kent zichzelf
en door slechts dit te zijn
begrijpen wij.

Identiteit
met absolute waarheid
is het,
de kern,
gelegen in ons zelf,
die uitgepeld
moet worden,

[p. 690]

 

ontdaan van al het andere.

 

 

 

Aatman = Brahman

 

Brahman = Aatman.

 

 

 

Wie dit wil weten

 

door ervaring

 

moet louter Aatman

 

zijn geweest

 

een ogenblik

 

dat eeuwig is

 

want daar is tijd

 

noch plaats.

 

 

 

Vergeet daarom

 

de tijd.

 

 

 

Zit stil

 

en laat uw geest

 

een spiegel zijn

 

die slechts weerkaatst

 

wat hier en nu

 

volstrekte waarheid is

 

en voeg daaraan niets toe.

 

De waarheid

 

neemt niet toe

 

wanneer we denken óver.

 

Vraag u verwonderd af

 

waarom we altijd denken.

 

 

 

De één wil mededelen

 

aan een ander

 

die minder weet

 

en leert zo slechts

 

het Na-vertellen

 

(vervuld van trots op

 

valse kennis,

[p. 691]

 

want het steunt nergens op).

 

Als weer een ander komt

 

en zijn gedachten voorlegt

 

als de beste,

 

wat moet men

 

daarvan dan geloven?

 

Een derde spreekt

 

weer anders.

 

 

 

Ik las

 

het wordt alleen gekend

 

wanneer u zelf ervaart

 

en dit gebeurt

 

wanneer u wílt.

 

 

 

Maar

 

als u eerst uw koffie

 

nog wilt drinken...

 

en ook de krant

 

is nog niet uitgelezen...

 

en morgen is er veel te doen -

 

ga dus maar vroeg naar bed.

 

Natuurlijk!

 

U doet dit alles

 

niet alleen maar voor u zelf,

 

maar ook voor vrouw en

 

kinderen.

 

 

 

Zou het beroerd zijn

 

wanneer ze soms bemerkten

 

dat vader steeds maar wijzer werd

 

en soms verwonderd zei:

 

Dat is niet wáár...

 

omdat hij had ervaren

 

wat absolute waarheid is?

 

 

 

Neen, vader leest de krant

[p. 692]

 

het eerst.

 

Goed voorbeeld

 

doet goed volgen.

 

Zo doen ze later ook.

 

 

 

En Kafka schreef

 

dat iedereen

 

een tempel moet betreden

 

met ongeschoeide voet.

 

Nee, méér, zei hij:

 

ook jas en vest

 

en hemd

 

en alles, alles

 

wat maar uit

 

en afgetrokken,

 

afgelegd

 

kan worden:

 

doe weg,

 

doe weg,

 

dit alles,

 

tot er niets meer

 

af te trekken,

 

weg te werpen valt.

 

 

 

De tempel

 

komt tot u

 

als u zo doet.

 

 

 

Laat alle dingen los

 

en denk niet meer,

 

want al uw denken

 

is slechts denken óver iets

 

en veel is er be-denken

 

(en telkens weer veranderen).

 

Intussen glijdt de tijd

 

voorbij.

 

Wees hier en nu.

[p. 693]

 

En Kafka zei:

 

geloven dat = zijn.

 

 

 

Ervaar,

 

eerst heel gewoon

 

zoals een kind

 

dat naar de hemel kijkt

 

en ziet

 

wat is te zien

 

en hoort

 

wat is te horen

 

en weet:

 

dit is

 

precies zoals het is.

 

 

 

En niet

 

zoals een ander

 

heeft gezien

 

en later

 

heeft verteld,

 

want dat is

 

een verhaal

 

en is alleen

 

maar een verhaal.

 

U kunt het Na-vertellen:

 

hoe hij vertelde

 

hoe hij zag

 

wat hij toen zag

 

maar u niet zag -

 

en Weten

 

doet u niets.

 

Zie zelf

 

en luister zelf.

 

Geen twijfel

 

is er dan.

 

 

 

Een glas vol water

[p. 694]

 

in de zee:

 

zo is de geest

 

van één

 

die weet:

 

geheel hetzelfde.

 

Want hij is waar,

 

zó waar,

 

dat hij kan onderscheiden

 

wat waar is en wat niet -

 

en wat niet waar is

 

IS er niet.

 

 

 

Niet-waar

 

= leugen

 

fictie

 

en slechte fantasie -

 

na analyse

 

blijft er geen woord

 

van heel.

 

 

 

Niet-waar

 

is

 

niets.

 

 

 

Geloof het niet

 

geloof het nooit.

 

 

 

Wat kent u

 

als de werkelijkheid?

 

Wat is een feit?

 

Behoud ze

 

en weet:

 

dit is de waarheid

 

ervaren en gekend

 

door u.

 

 

 

Een ander kent misschien

[p. 695]

 

hetzelfde

 

en dan zijn woorden

 

overbodig.

 

 

 

Een ander kent het niet

 

en zal u niet geloven,

 

omdat de zekerheid

 

voor hem ontbreekt.

 

 

 

Een ander kent het niet

 

maar hij gelooft u wel

 

(en hij gelooft

 

nog duizend anderen ook).

 

(Ja, zo'n gevoel heb ik nu ook

 

en Dinges,

 

weet je wel,

 

heeft juist een boek geschreven

 

waarin hij duidelijk beschrijft

 

hoe de gedachtenoverdracht

 

toch eigenlijk ook wel

 

een kosmies happenin' is.

 

Dat boek

 

dat vind ik nou

 

gewoon het einde.)

 

 

 

Er was een jongen

 

uit een ander land

 

die mij eenvoudig zei:

 

‘Ze slapen’,

 

en hij zweeg.

 

Ik dacht:

 

ik ga ze wakker porren.

 

Toen zei hij:

 

‘Laat ze maar slapen’.

 

Die jongen

 

constateert

 

en houdt niet van forceren.

[p. 696]

 

‘I see’, zei ik

 

en ik zag af

 

van elke drang

 

tot wakkerschudden

 

omdat

 

een ander het niet kan -

 

alleen zij zelf.

 

 

 

Wanneer ze vragen

 

vertel ze van de weg

 

die tot ervaring leidt.

 

 

 

Werp elke mening weg.

 

Zit neer

 

wees stil

 

ervaar

 

het hier

 

en nu.

 

Denk niet:

 

‘Het is hier stil’

 

omdat het

 

vanzelfsprekend

 

IS

 

 

 

Laat het zo worden:

 

slechts ervaren

 

niet meer denken.

 

 

 

De denk-gewoonte

 

zal vanzelf vervallen

 

wanneer wordt ingezien

 

hoe zinloos

 

elk ver-woorden is.

 

 

 

Het is belemmering

 

bij het ervaren-puur:

 

die spreekt vanzelf -

[p. 697]

 

dat spreekt vanzelf.

 

 

 

Waarom te denken:

 

ik zit in hier en nu?

 

want als u denkt

 

behoort u

 

eigenlijk te zeggen:

 

ik zit in hier en nu

 

en denk:

 

ik zit in hier en nu

 

en daardoor is het

 

hier en nu

 

niet puur

 

omdat ik denk:

 

ik zit in hier en nu.

 

Ik ben een ouwehoer

 

 

 

Denk dat gerust

 

zolang u denkt.