Maatstaf. Jaargang 16(1968-1969)– [tijdschrift] Maatstaf– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 423] [p. 423] martin hartkamp klein lied Het meisje met de poppebenen zingt en haar vingers slaan de maat; haar vlechten worden rood beschenen, dus is er zon... en zij op straat. Verstild nu, zeer diep in gedachten, en wat men in haar ogen leest: een dame zit op haar te wachten, in 't zwart, en nooit te laat geweest. En: liever dan pianolessen heeft zij een feestelijke stoet met heren achter brede tressen en dames onder hoge hoed. Nee 't is de les niet, 't is dat staren, dat staren in die rimpelhuid, een komponist met grijze haren, dood, en de school kwartieren uit. Zij weet, dit was de langste route: reeds zijn er straffen in de maak. Weg, kleine hondjes voor mijn voeten, ga spelen in een bloemenzaak. Vorige Volgende