|
| |
| |
| |
peter van lieshout
wintertrein in de avond
Eindhoven gegroet! Ik ga je bezoeken en daarom schrijf ik je
- zojuist van Centraal Station vertrokken, het middelpunt
is steeds in rust - een gedicht in de sneltrein
me voortbewegend naar het zuiden
De verwarming bromt en het stadstrajekt
smelt als een sneeuwbloem
In de winkelstraten, lijn 1 en 2 vertraagd,
spiegelen de versieringen
zilverpapier op de stoepen -
Het avondmaal is op, de sabbath net begonnen en
domweg gelukkig driehoog achter
zitten ergens binnen in mijn stad
Francis Picabia en André Breton
bedrukt met kranten in hemdsmouwen
in bretels gekleed en de ellebogen
als marmotten op tafel gelegd terwijl
achter hen de afgeruimde televisie
bleek van schrik de schimmen wegwuift
die achter zijn gebleven van vandaag -
Het middelpunt is steeds in rust, ik schrijf
je een gedicht in de trein in de kosmos Eindhoven,
| |
| |
grassprieten in een broodje werkelijkheid,
voetnoten in Amsterdam Oost waar gedroste wereldreizigers
Ergens in zijn zweedse kraakheldere
kreuklederen cel zit Bavink
in panische angst naar de muur
te staren, met kapotgezwollen handen
zijn met largactyl volgepropte oren stoppend
om Dante's waterstanden niet te hoeven horen -
Tantrische tovenaars bezweren het dreigend
opstaan van het gebergte en het daar uit
voortvloeiend met oceanen vollopen
van het land maar de vloed springt al op -
De koepé in deze aardse trein
is vol van veertig mensen, warm gekleed,
die met respektabel bebloede monden
voorover gekantelde bekkens en
tegen de groen kunstleren rugleuningen,
het bloed en de darmen in hun romp verzwijgend,
spinnende gesprekstekelvarkens overgooiend,
bagage boven hun hoofd, granaten warm vlees
om hun blote skeletten gewikkeld,
onder elk hoofd een schedel en elke
grafschennis een doodshoofd -
Bill Baily van de Ronde Tafel,
kom terug en bid voor mij!
Om de tijd te doden sla ik gaten
in mijn lichaam, de kaken in mijn hoofd
| |
| |
malen zich door mijn voedsel heen en
met handen vol voetstappen met edelgassen
in mijn aorta breekt het koude zweet me uit
Heilige Tycho Alruinman, bulgaarse Druïde,
tem het tweeruggig paard van Lady Godiva
stop de sterren en bid voor mij! -
Het auditorium vult zich met ritselende lichtjes,
sportpaleizen buikpijn, een vreemd lichaam in je huid,
geen zuurstof wordt er meer in plastic bladerdak gemaakt,
toeterende ambulances voorwendselen, gazen tijdschrijvers
spugen chemische reklame de malariakabines uit,
schrijffout op schrijffout op schrijffout
in de aan de hekken opgehangen bulletins,
tekst en uitleg op de pakjes zonder inhoud,
Brahms op de bok van de trein,
de trein is een schip op het droge,
familieverhalen glijden de landkaart af -
Ik kan nauwelijks meer lezen wat ik schrijf,
Eindhoven, maar het is voor jou als ik het oplees,
Werkende Stand, zoals jij in de rook
nauwelijks kunt horen wat ik zeg
nu de trein, de spieren van snelheid gespannen,
zich elektrisch stomend in de weilanden stort
De dorpen flitsen voorbij en de weinige huizen doen
me denken aan een andere lange sneltrein, de Tauern-Oriënt
Express, de geur en smaak van sinaasappels
en chocoladerepen, waarin ik dit voorjaar
als een gek door het macedonisch bergland joeg
en mijn reisgenoot de amerikaanse dichter Michael Clark,
bloesemvers terug uit Korea en Japan,
| |
| |
eksotische stempels in zijn paspoort bewezen het,
zich in een aanpalend kompartiment na een misbruik
van slivovitz, scherpe en erekt makende pruimenjenever,
liet aftrekken door de rooskleurige duitse
slaapwagenkondukteur en de dieselgetrokken trein,
vuurpaard, ijzeren draak, zich wisselschokkend
in de slaap boorde van besnorde partizanen
die onrustig sliepen en warmte zochten
aan lijf en huid van geit of bok
zich schurkend aan de Koran,
onderdompelden in hun donzig ledikant -
In drie dagen sporen veranderde toen
zomer in lente, volwassen bomen bleekten zich
en begonnen weer te knoppen,
de kosmos werd teruggespoeld
de kleuren liepen leeg in de wolken -
Ail Wat een monster is de trein eigenlijk,
beulen van gietijzeren wielen
bonken over de spoorbruggen,
de wind sist van woede, de ruit
voelt koud aan, koppelingshaak,
stroomafnemer, dodemansknop -
Het ritselen van de kranten dooft,
de meeste reizigers zijn ingedut -
Eindhoven, je staat al bijna
|
|
Auteursrechtelijk beschermd