Maatstaf. Jaargang 11

[p. 890]

J.B. Charles
[Gedichten]

Acting-out

So often so often and
always unexpected -
maar het feit dat de stroom van
mijn aktiviteit een paar keer
plotseling haperde
had mij moeten waarschuwen.

Many times there is
a feeling of being locked in
which is due to a clever ability
to project my conflict
into the outside claustrum
where the door and the walls
weerwand zijn van mijn stem
van mijn vuisten
and
an attempt
is undertaken to
split good and bad,
to find
de binnenste bewoner
die mijn hart uit wil barsten
en hem inpeperen:
als tegen de muur geslagen
als tegen de deur getrapt
moet worden to find
the object again
zal ik dat zelf doen!

[p. 891]

 

Maar God, laat geen schuld volgen!

 

Integendeel, doe de schuld weg!

 

Dat kan ik zelf niet,

 

en jij bent mijn schepper

 

dus jij bent de schuld,

 

so be so kind

 

as to take it back

 

want anders val ik

 

de Tegenschepper ten buit

 

die ik hierbij

 

attakeer.

[p. 892]

Negerbinnenhand

Mild,
in mijn roze periode.
De kleur van negerbinnenhand
vuilroze staat nu om ons heen
als het naaldbos met lampions
van de avond na acting-out.

Ik denk ontspannen aan 't beleg
van Haarlem: burgers ruggelings
aan elkaar gebonden
in het Spaarne geschoven
in de naam van een heilige maagd
in de naam van een roomse koning.

En hoe verschrikkelijk ik besef
dat deze prent ook is ik zie
een paar buitengewone mooie vegen
vuil oudroze eroverheen,
want Jezus stierf voor onze zonden.
O Maria, vol van genade,
zijn ooit de dubbele lijken gevonden?

[p. 893]

Onze vader

Hij ademt en daar is de oceaan.
Hij blaast en het land valt droog.
Als de geest gaat spatten
wemelt de zee van vis,
als het oog even blinkt
draven kudden over de vlakte.
Slapend kreëert hij maden en
duizendpoten droomt hij er bij.

Maar rusteloos gooit hij zich
van de linkerzij op de rechterzij
nu de idee aan komt dringen
zijn evenbeeld te maken:
een kleine god tussen 't andere schepsel.
Als dat maar niet verkeerd afloopt.

Maar hij is niet bang
want hij is God
en gedacht is gedaan
want hij is God
en hij denkt ook: ik zal
het ze niet te makkelijk maken,
ik bouw een gewetentje in
en, o ja, de kanker.

Maar als het te zwaar wordt
dan kom ik zelf
want zij zijn van mij
en ik heb ze lief
en ik eet desnoods
hun gewetens weer op
en dan mag die het wil
mij aan het kruishout kankeren.