Maatstaf. Jaargang 11

[p. 747]

Ed. Hoornik
Denkend aan Achterberg...

't Is zondag. Ik rijd naar je toe.
Onderweg al zie ik je zitten:
als de dood voor praatjes en blikken
en niettemin tuk op bezoek.

Geprikkeld: waar blijven ze nou?
Droge keel en vingers die tikken.
Als ik voorrij, sta je te knikken;
net een foto, wazig je vrouw.

Eerst blijft het gesprek algemeen;
pas boven met jou op je kamer,
vallen druppels dood erdoorheen.

Als we later beneden komen,
zijn we beiden even van slag,
als deden we iets wat niet mag.