Maatstaf. Jaargang 11

[p. 497]

[Nummer 8]

A. Roland Holst
Avondwolken

Zijn dit de wolken waar een leven her
gezegenden hun afspraken nog hielden
van overzee beschenen? de bezielden,
toen nog bezetenen, van her en der
op paarden van het laat licht aangevlogen,
zij die nog zongen: met den dood voor ogen
zongen zij er.

Het zijn die wolken, maar ontvolkt voorgoed,
voorgoed voormalig, alhoewel beschenen
van overzee nog. Hier benêe bewenen
onzaligen nog wel wie in die gloed
zingend omkwamen, dodelijk verjongden -
Vergeefs (in leeg licht wordt niet meer gezongen),
omdat het zo zijn moest.