Maatstaf. Jaargang 6

[p. 929]

Pierre Kemp
Gedichten

Octaven

[mouvement de canaille]

Niet alle vrouwen hebben zeven octaven.
Er zijn er ook met minder,
maar voor de lieflijkste van hun gaven
is dat de hinder.
Of ze met hun lippen of hun ogen liegen,
hoe hun melodieën om 's mans oren vliegen,
of men de toetsen kan kittelen of slaan,
er is éne octaaf en daar komt het op aan.
Die hebben de vrouwen met de zeven altijd
en worden ze ook niet meer kwijt.

Schoonheid verhogen

De vrouwelijke zielen heupewiegen
weer aan het oppervlak van de aarde
om hun huid te zonnen
en de mannen te bedriegen
met de valse waardebonnen
van het verworvene in de krullen
en in het onbehaarde.

Want die schenken het gespaarde
toch aan de bekoring van de nullen,
eer er slapen wordt gegaan.

[p. 930]

Rancune

Ik heb iets tegen de vrouw.
Mijn geboorte heeft mij in de zon gezet.
Al mijn rood, rose, geel en blauw,
héél mijn zucht naar de fluit en de trompet
en naar de snaren
helpen mij niets! Ik ben er in,
misleid met kinderspel bij mijn begin,
en ik kom niet meer uit de haren,
dan langs de stinkende goot
van de dood.

Non de...!

Sinds de kleren zijn uitgevonden,
kwam er de jonge en de oude zonde,
maar er is geen groter zonde
dan die kleren uitgevonden.
Klaag nu niet, dat koude en zon de
schuld zijn, zeg toch onomwonden
in keurig Frans namens mij en u
non de
...!
En dat alles met een tikje
boosheid door mislukte nood
om een alleraardigst strikje
aan een vrouwenpoot

[p. 931]

Bij het zien van een paar spirituele kousen

De leer der kuiten heb ik steeds aanvaard,
maar dat daar zonde is, neem ik niet aan.
Ik zie er wel een sterke harmonie
en nimmer heeft de kousenindustrie
mij zo na gestaan.
Het is zo mooi, dat ik mijn ogen sluit
en lispel: ‘Schoonheid, Uw naam is kuit!’

Mensenspel

Een dame speelt met een heer
het treurspel van hun verkeer.
Zij kunnen er mee beginnen
en geen van beiden winnen,
maar later doet het anderen zeer,
soms zeventig jaar en vaak nog meer.

Na de verzoening

Zij loopt met de hele man onder
haar arm, van achteren en van voren.
Laat opgewekter in het wonder
van het licht haar stemming horen.
De zwijgperiode is gedaan,
de hansworst mag weer medegaan
en heeft zich om haar geschoren.
Zij loopt met een ei in iedere wang,
hoe lang?!

[p. 932]

Verloofden

Als hij mij een hand geeft,
kleedt hij mijn vingers uit.
Toch verlang ik zo naar dit
contact met mijn huid.
Als hij met een vinger de split
van mijn vingers beroert, word ik rood
en voel ik mijn schoot.
Wij glimlachen, het doet ons goed.
Is het wel, als het moet?
Maar ik geef toe
en doe, en doe, en doe.