Maatstaf. Jaargang 6(1958-1959)– [tijdschrift] Maatstaf– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 800] [p. 800] U.G. Stikker Gedichten zacht als een druivenhuid en bedauwd als draaioren een kleine muis opgebracht tussen 2 dienders daarbij 3 bomen van mensen ontworteld wandelden en zeelucht men proefde het op het zoete water om en om draaide het geknakte vreeswiel tussen 4 zonnen de onthoofde koning hij was goud gemunt Merz in mem. Schwitters 1 een code voor geslaagde uilen zij beelden dragen naar athene schenken een appel aan paris nochtans of ook een peer zij verlichten die als hun woning en zo begonnen zij: a b c d.d. deus e eoos éa éa cie. c.a. é [et] [een afspraak tot gewoonte] [pagina 801] [p. 801] 2 - wij die een brug slaan wij die slaan de verbonden ogen - langzaam van groen naar rood ook overal zwarte pupillen duister openen hun cirkels langzaam in D2O - wij die een brug slaan wij die slaan de verbonden ogen - 3 en jij slapend in een zeer witte wolk of dromend van mijn linkerhand als van een schimmige vlinder ver weg nu als een dodenziel in elysium of dromend van mijn ogen gelijk oud goed met humus loopt te hoop 4 en waarop bouwden wij bouwden een beeld aan de einder of in een vreemde straat [pagina 802] [p. 802] verbouwden wij vijgen als paarlen voor paarden droegen bij nacht de dag in de ogen [uilen immers] de tweedehandse taal wij droegen die als een roos zonder oren en daarop bouwden wij 5 en daarop bouwden wij [langzaam] ook O en H ook x en ij en de gesteven ketting der gestoorde ook maakten wij muziek in de torens de eiffeltorens der doornen 6 en jij het neon ademend daaruit klanken drinkend als water en jij nu luisterend in een verloren sleutel daaruit klanken drinkend als water of dansend in wortels onder de bomen of als een stahlhelm phlogiston ge vleugeld [de tijd is rijp] de 2e Lavoisier ijkt zijn balans [pagina 803] [p. 803] Klein requiem tast zingt over gesloten ogen hoor zinkt zijn lichaam te wapen tast zinkt onder zijn stem opent het vuur zijn vriespunt langzaam nadert niemand niemand daglang geopend hij dicht hij zinkt de verste naaste tast zinkt over gesloten ogen hoor zingt zijn lichaam te wapen hij die geopend heeft het voorhoofd die zijn gedicht rood heeft doorbroken zijn witte vlag draagt als een wapen hij licht terneer langzaam aardend tast zinkt over gesloten ogen Phoenix langzame vogel opgebouwd uit maan en stoom zacht en vredig avondlijk hangt voor zijn deur bespeelt zijn duif de uitgewoonde vogel de oude oogst opwaarts gevangen tegen stralen opwaarts gevangen tegen zwarte snaren wit wordend en ontslapend een zwakstroom stijgend uit de aarde onduidelijke dauw gevleugeld onder bomen Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd