Maatstaf. Jaargang 6

[p. 767]

Jaap Harten
[Gedichten]

In vogelvlucht

Over de wereld en zijn vier elementen
Gaat de zon op met vurig zeeschuim,

Dat dobbert en brandt

In de haven

Waar zeilen en vissen

De vlag van het daglicht hijsen
En wolknesten glinsterend hangen.

Het achterland ligt nog in schaduw
Maar een haan kraait de bomen wakker

Die hun takken uit-

Schudden

Driftig van bloei

En uit hun oren alle vogels verjagen
Die tekeer gaan met blokfluiten.

Zie de hofstede ontwaken! Aarddonker
Schuifelen onrustig de stallen vol

Adem en hooi, op weg

In de cirkel

Van seizoenen en eeuwen

Naar het onstuimig polderland bij
Zon en hemel op de top van de tijd.

Hoger en hoger ijlt de adelaar, voorbij
Doolwegen van licht in weer en wind,

En een dag lang vindt

Het bloed

Zijn aarde terug in fabels

Van oorsprong - o branding die doorklinkt
Uit het land tussen Eufraat en Tigris.

[p. 768]

De dichter en de vogels

Le jardin reste ouvert pour ceux qui l'ont aimé
Jacques Prévert

Waar en in welk land hij komt
Haastig stromend of rustend
Onder kristallen maan
Onder een tuniek van wolken
Waar en in welk land hij komt
Hij vindt de tuin steeds geopend
Kloppend en warm als zijn keel
Waar woorden nog klein en onrijp
En lichter dan lichter van licht
Open smelten en dicht
De tuin echter is steeds geopend
Als een boek op de bekende bladzij
Hij wandelt daar met meeuw en merel
Over het gras af en aan
Waarom in de hand één vogel
Liever dan tien in de lucht
Denkt hij terwijl over hem
Vlakbij uit open schemer
Zij klapwieken en weer keren
Thuiskomen maar ook vertrekken
Uit het warme nest van zijn hand
Terwijl hij ademt en wacht
In de helderheid der seizoenen
Winter zijn alfabet
Zomer zijn huis en zijn tuinen
Terwijl hij wacht het gedicht
En de engel - met één oogopslag
Uit de droom en oorsprong van leven