Maatstaf. Jaargang 6

[p. 36]

J.B. Charles
Deze dag, meneer Speidel

Dit is de dag waarop meneer minister
zich opstelt voor de radio, zijn keel schraapt,
nooit genoeg, en met zijn woorden van oud
geplozen touw fier tracht te spreken
van vrijheid offers vreugde moed of rouw,
al naar het juist op deze dag net niet van pas komt.
Dit is de dag waarop een gekke boer
een krokodil-op-wachtgeld huurde
om zijn geliefde schaapje te beschermen.
Dit is de dag waarop men de kultuur wil redden.

Maar als wij schubert horen deze dag
horen wij zware voetstappen op grint
en weten wij al weer genoeg voor deze dag.

Wij weten weer van de veewagens
en van de concentratiekampen
door u eens gerechtvaaardigd,
geduld, beschermd, verdedigd, ja,
geheiligd door verkitschte elementen
in 't duits gemoed, gemüt, gefühl, zuviel,
zuwider, tief und nieder.
Wij zien mannen en vrouwen, onbegraven,
bij duizendtallen in kuilen geschoven
als dode sprinkhanen op het veld die
uit de vliegmachine bestoven
werden met poedervergif.

Zo inderdaad is het gegaan,
meneer Speidel!

Zeker, er zijn nog concentratiekampen
en ook zijn er weer veewagens genoeg,
maar u, met uw ex-communisten,
gepensioneerde fascisten en nep-nihilisten,

[p. 37]

 

bent de laatste die ons daarvan moet

 

of mag of zal of kan redden!

 

 

 

Ze moesten zich uitkleden en

 

in de rij gaan staan voor de douche,

 

meneer Speidel:

 

de kinderschoentjes links

 

en rechts bijvoorbeeld mannenjassen,

 

hier de bretels en daar de hoeden,

 

voor zover men die tenminste nog had,

 

het is maar om een beeld te geven.

 

En later, na het stuiven van

 

het Cyclon-B, het geniale

 

I.G. Farben-poederstuifmoordgas,

 

kwam het lossen van de cadavers uit de cabines,

 

bonk, bats.

 

In deze zak snel de gebitten

 

en ginds lorgnetten en brillen,

 

kunsthanden en trouwringen.

 

Ook werden vlug de stukjes zeep

 

uit de samengeknepen handen gewrikt,

 

want die moesten weer dienst doen

 

in de handen van anderen

 

die al in rijen stonden aangetreden

 

[Ordnung muss sein!].

 

Het waren immers maar joden,

 

of anders socialisten,

 

meneer Speidel!

 

 

 

Maar nu moet u eerst even

 

naar schubert luisteren generaal;

 

wij, ach wij weten vandaag weer zóveel

 

dat het zand ons tot in de mond staat,

 

en zou dáár een lied uit ontspringen?

 

Maar voor u, meneer Speidel,

 

generaal van de führer,

 

vooral wat kultuur deze dag!