Lust en Gratie. Jaargang 16(1999-2000)– [tijdschrift] Lust en Gratie– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 41] [p. 41] Christine D'haen Er werd verhaald Helena was huwbaar, de prinsen wierven. Gehuwd, geroofd, en veel ridders stierven, Haar huid als de schaal van een ei, glanzend op de wal bij de grijsaards kwam zij: Geen wonder dat elkeen, al breekt zij haar trouw, wil sterven voor de schoonheid van zo'n vrouw! De prins in haar kamer, de mooiste, met lokken zit aan haar voet, haar wol om het rokken. Van over de zee bracht hij haar, van haar man weg. Boodschappers kwamen: geef haar terug. Nooit geef ik die vrouw terug. Het bloed van de bloedsteen dronk hij uit haar hand. Het bloed vergoten, de Stad verbrand, haar voet op de bank, zit zij naast haar man, de wol op haar schoot in een zilveren mand. Maar misschien in een zwarte zee zingt haar stem op een wit eiland gedichten voor hem. [pagina 42] [p. 42] Vorige Volgende