Lust en Gratie. Jaargang 16

[p. 28]

De Donau is een weg. De andere oever. Een niet-aflatende herinnering aan het sacramentale van de overkant. Daar is de eeuwigheid, de dood, de zaligheid, de ander. Maar ook het niets, de leegte, de volkomen vrijheid.

De Donau is een mythologische rivier waarin ik mezelf zal tegenkomen. Daar houden dubbel-

[p. 29]

zinnigheid, polariteit en tegenstelling op te bestaan. Hier zijn we in de stroom, in de tijd, in d voortdurende aanwezigheid. Hier zijn we ertoe veroordeeld de zin te zoeken. Daar zijn w allen.

Dana Podrack

[p. 31]

Dana Podracká

Een man en een vrouw in een sloep,
boven de poorten van de Donau.
Met haar pink
wist ze de dromen uit zijn ogen,
onder de spitsen van de cirkelronde borsten,
haar omtrekken - een landschap met in het midden een wed;
met zijn handen streelt hij haar als een bedje
met een nest, uitgehouwen in zijn hoofd.
De herinnering waarin ze overnachten
schept gaandeweg vervreemding
te midden van de wereld, van de demonen,
die we ook moeten leren kennen.

[p. 32]

 

Zijn rug mijn bed,

 

zijn vacht mijn golf,

 

zijn vuur de as van de tuin, er zingt

 

een stem en uit het lied

 

treedt een vrouw met gebruinde borsten,

 

met haar voetzolen tekent ze de weg

 

tot aan de rivier, in haar hand

 

een plastic fles. Mak loopt ze

 

de stroom in, laat zich bedekken

 

als Katarína Hudáková,^1.

 

die voor eeuwig is heengegaan.

 

Slechts haar ziel stijgt soms naar het oppervlak.

 

Een beeld,

 

schreeuwend om een gebalde vuist.

1. Katarina Hudakova is een personage uit een roman van de Slowaakse schrijver J.C. Hronsky (1896-1960) en voor Podracká een symbool van de volharding van de Slowaakse liefde Toen de echtgenoot van Hudakova twee jaar lang weigerde met haar te communiceren, verdronk ze zich. Voor haar gold: de liefde blijft eeuwig bestaan, maar de pijn wordt mettertijd minder.

[p. 33]

 

De beeltenis, meegevoerd in het net van het licht, gebroken

 

onder water als het meisje,

 

verkracht langs de weg,

 

in legergras.

 

Ze ligt in elkaar gedoken, niet tot

 

opstaan of dromen in staat,

 

wachtend op de terugkeer van de schaamte.

 

Die zal helen haar mond, kleren en wond onderaan de romp.

 

Als ze mij ziet komen,

 

denkt ze dat ik de schaamte ben.

Vertaling uit het Slowaaks: Hank Geerts